mapa strony
kontakt
sklep
Giardia lamblia
Pasożytuje w jelicie cienkim, kanałach żółciowych i pęcherzyku żółciowym.
Lamblie występują w dwóch formach wegetatywnej, ruchomej i w formie nieruchomej jako cysty. Posiadają cztery pary rzęsek i przyssawkę. Za ich pomocą przywierają do błony śluzowej jelit lub kanalików Chorobę wywołaną lambliami nazywamy lambliozą. Zarażenie człowieka odbywa się przez spożycie zanieczyszczonych cystami produktów, owoców, jagód, warzyw i wody, jak również przez zainfekowane ręce; przedmioty. Dostając się do przewodu pokarmowego z obniżoną kwasowością soku żołądkowego, a nawet u zdrowych ludzi, lamblie bardzo intensywnie mnożą się, drażniąc śluzówkę.
Zarażeniu człowieka lambliami towarzyszą bóle w górnej części brzucha, w okolicy pępka oraz burczenie i rozdęcie żołądka. Mogą występować zatwardzenia na przemian z zawierającymi śluz biegunkami żółtego koloru. Po dostaniu się do jelita grubego lamblia przechodzi z postaci ruchomej do nieruchomej, przekształcając się w cystę. Cysty uwalniają się wraz z odchodami i łatwo dostosowują się do zewnętrznych warunków. Mogą żyć w wodzie do 5 tygodni.
U ludzi z niskim wskaźnikiem zawartości krzemu w organizmie zawsze występują znaczne zarażenia prostymi pasożytami. To po prostu nieuniknione, ponieważ nie działa u nich oparta na koloidach krzemu naturalna zdolność do wybiórczego usuwania z ciała organizmów niesymbiotycznych. Intensywnie mnożą się rzęsistki, drożdżaki, lamblie.
Lamblioza może być przyczyną zapalenia dwunastnicy, trzustki, jelita cienkiego i pęcherzyka żółciowego to przejawy choroby o charakterze miejscowym. Dystonia wegetatywna i naczyniowa oraz anemia to już choroby ogólne. Szczególnie często spotyka się spowodowane lamblią zapalenia wątroby, którym towarzyszy jej powiększenie i uszczelnienie. Często towarzyszą im zapalenia trzustki.
Lamblioza zdolna jest do wywołania zatrucia z objawami przemęczenia, płaczliwości, apatii, bólu głowy i depresji. Bywa to związane z rozpadem lamblii i nagromadzeniem w jelitach produktów ich metabolizmu. Częste są również alergie (ból w stawach, swędzenie skóry, pokrzywka, przy niewielkim osłabieniu gwałtowna febra).
Czasem (u 10% chorych) spotyka się duże namnożenie lambli (inwazję) w wyrostku robaczkowym z towarzyszącym mu zapaleniem wyrostka robaczkowego. Często przy lambliozach rozwijają się zapalenia jelita cienkiego połączone z bólem w jelicie grubym i nieprzyswajaniem białek i witamin.
Najbardziej rozpowszechnionym objawem lambliozy jest ból pod żebrami z prawej strony, który promieniuje na łopatkę; podnosi się temperatura ciała, powstają ostre, przechodzące w tępe, bóle w okolicy wątroby. Jest to zapalenie wątroby wywołane lamblią. Jeżeli w wyniku zarażenia lambliami wątroba powiększa się, uszczelnia i obniża się jej zdolność funkcyjna, to najczęściej są to objawy wywołanego lamblią zapalenia wątroby. Lamblie zarażają również trzustkę, zmniejszając jej zdolność wewnątrzwydzielniczą (zmniejsza się ilość sekrecji wydzielanej do jelit).
Lamblioza zakłóca odruchowe funkcje narządów, zmniejsza kwasowość soku żołądkowego, niszczy system wchłaniania w jelitach, prowadzi do podwyższonej wrażliwości układu sercowo-naczyniowego, a nawet do arytmii, powoduje atopowe zapalenie skóry, nadczynność tarczycy, potliwość, drżenie palców, utratę świadomości i inne.
Aby pozbyć się lamblii, wykorzystuje się praktykę przyjmowania przez pierwsze trzy tygodnie ParaProtex, a przez 5-6 dni dodatkowo napar z gorzkiego piołunu, wrotyczu, kory dębu i kory kruszyny. W tym czasie lamblie giną.
Kuracje należy powtarzać wielokrotnie, aż do ustąpienia buli w podżebrzu.
Wątroba wyrzuca pasożyty z dużą ilością żółci w czasie oczyszczania. Najważniejsze jest, by usunąć z jelit ciała martwych pasożytów. Właśnie, dlatego w dniu oczyszczania wykonuje się kilka lewatyw.
Pozbywszy się pasożytów, ciała jamiste wątroby zaczynają swobodnie filtrować krew. Poziom zawartości bilirubiny raptownie spada i zbliża się do normy. Taka krew jest już pełnowartościowym elektrolitem, zdolnym zniszczyć leptospiry, toksoplazmy, oraz walczyć z wirusami, bakteriami i innymi czynnikami chorobotwórczymi.
Pasożyt zamieszkuje jelito cienkie. Jest przyczyną złego wchłaniania, zwłaszcza lipidów i rozpuszczalnych w tłuszczach witamin (A, D, E oraz K). Z zakażeniem związane jest również uszkodzenie kosmków. W przypadku osób z dobrze wydolnym układem immunologicznym (odpornościowych) choroba ustępuje zwykle po 4 dniach. Niedobór witaminy A w organizmie lub znaczne upośledzenie wydzielania kwaśnego soku żołądkowego (to przypadłość osób z grupa krwi A i AB) usposabiają do rozwoju pełno objawowej choroby. Ciężkie zakażenie może być przyczyną nietolerancji laktozy, a ta dotyczy co najmniej 26 procent populacji ludzkiej. W krańcowych przypadkach, ciężkie odwodnienie może stwarzać zagrożenie życia. Zapobieganie lamblii Częste mycie rąk, gotowanie i filtrowanie wody. Znane jest działanie przeciwmalaryczne i przeciwpasożytnicze - szczególnie w robaczycach - kory białej wierzby (White Willow-100kaps). Należy bezwzględnie pamiętać o tym, żeby po kuracji oczyszczającej z pasożytów, przynajmniej dwa - trzy razy zbadać jeszcze kał. Da to więcej pewności i potwierdzi skuteczności leczenia. Kontrola kału jest o tyle konieczna, że lamblie pojawiają się w kale okresowo. Zwykle przez parę dni ich nie ma, a potem znów się pojawiają mniej więcej co tydzień. Z tego względu zaleca się dokonywanie badań w tygodniowym odstępie czasowym. Niestety kuracje należy powtórzyć, jeżeli wyniki badań będą w dalszym ciągu wykazywać obecność pasożytów w kale, jak również po ich wybiciu jeszcze wiele miesięcy należy stosować odpowiednią profilaktykę poprzez dietę i naturalną suplementację, skierowana na przywrócenie prawidłowej mikroflory w jelicie, prawidłowego środowiska i likwidacje grzybów i drożdżaków.
DIAGNOZOWANIE
LAMBLIE
Diagnozuje się poprzez badania mikroskopowe, serologiczne i enterotesty. Rozpoznanie ustala się po występujących objawach towarzyszących lambliozie, jednak najcenniejsze są badania laboratoryjne. Lambliozę można potwierdzić znajdując w kale cysty lamblii lub obecność antygenu. Cenną informacją może też być badanie kwasowości krwi, które czasie zakażenia lambliami ulega zwiększniu, zakłócając homeostazę organizmu. Ponieważ cysty wydalane są okresowo w celu wykrycia zakażenia trzeba pobrać do badania mikroskopowego wiele próbek przez okres 8 – 10 dni. Badanie serologiczne wykonuje się za pomocą jednego z wielu testów immunoenzymatycznych lub za pomocą przeciwciał monoklonalnych znakowanych barwnikiem fluorescencyjnym.[ 1 ] [ 2 ] Następna>>
